تأثیر توسعه مالی بر رشد اقتصادی استان ها کاربرد رده بندی تلفیقی و روش گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی

با توجه به اهمیت ویژه­ای که بخش مالی در شرایط اقتصاد ایران دارد، پیش از این مطالعات متعددی در زمینه توسعه مالی و رشد اقتصادی انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف تکمیل مطالعات قبلی و بهره­گیری از مزیت داده­های استانی شکل گرفته است. برای اندازه­گیری توسعه مالی، شاخص­های مختلفی نظیر نسبت تسهیلات به gdp، نسبت سپرده بانکی به gdp، نسبت بدهی بخش خصوصی به gdp وجود دارد. اما چالش پیش رو در استفاده از داده­های استانی، ناهمسان بودن رفتار داده­های فوق در بین استان­ها می­باشد؛ به نحوی­که انتخاب هر یک از آنها به عنوان معیار توسعه مالی، می­تواند نتایج متفاوتی را به همراه داشته باشد. به این منظور، کوشش شده است تا معیارهای مختلف توسعه مالی بر اساس سازوکار تاپسیس تلفیق شده و یک رده­بندی یکپارچه برای 28 استان در هر یک از سال­های 1380-1391 حاصل شود. در مرحله بعد، اثر رده­بندی فوق بر رشد اقتصادی با روش گشتاورهای تعمیم­یافته سیستمی برآورد، و مخارج دولت و تورم نیز به عنوان متغیرهای کنترل در الگو لحاظ شده است. یافته­های پژوهش حاکی از همسویی درجه توسعه مالی و رشد اقتصادی در ایران می باشد؛ به نحوی­که طی سال­های پژوهش، همراه با کاهش درجه توسعه مالی در بخش بانکی، رشد اقتصادی استانی نیز کاهش نشان می دهد. اندازه همچنین دولت و تورم با اثری معکوس و معنادار بر رشد اقتصادی استانی همراه بوده و به نوعی اثر ناکارآمدی بانکی را تشدید نموده است.